Ne tuhaf ki öze dokundun
uyartılarım şaşkınlıkla kendi payını aldı
alışkanlıklarımdan vazgeçip
içsel kavgalara tutuşmadan
bedensel bir gevşeme ile
bu yangın yerinden “Truva atımla” uzaklaşmamı söyledi
tükenmişlik hissi benliğimi unutturuyorsa
yeni topraklarda özgün bir tip olabilirim belki
duygular ezilmiş bağlantıları kopmuş
utançla ıstırapla ihtirasla boğuşuyorsam
o kadar çaresiz değilken
yitip giden gizemli bir insan olmadan
derin bir uykuya dalmadan
ölmek kalmak gitmek gibi seçenekler varken
sanırım kaybetmişken artık koşar adımlarla geçip gitmeliyim…
Kayıt Tarihi : 31.5.2015 12:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!