bu gece çoçuklugumdaki gibi bir uçurtma yapmak istiyorum,kuyrugu hayellerimden olacak,kağıdı umudlarım,ipide derler ya hep pamuk ipliginden olsun,nasıl olsa havaya uçaçak ha kopsada kopmasada,zaten çogularımızın hayelleri hep uçmadımı,hep yarım yaşamadıkmı,çocuklugumuzda küçüçük şeylerle mutlu olabiliyorduk,umudumuz hayellerimiz vardı.öylece sarılmıştık onlara ama birde gördükki hepsi birer tesbih tanesi gibi ortalakta,yine başımız iki elimizin arasında üstünde karabulutlar ve ardımızda delice bir fırtına, şimdi diyoruzki götür beni gittiginiz yere..
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta