Beni Sensiz Bırakma! .. Şiiri - Sibel Uygun

Bana aldığın mumu yaktım, öylece bitişini seyrediyorum.
Kendi ateşinde eriyip yavaş yavaş yok oluyor.
Tıpkı benim gibi...
Alevler büyüyor, bir anda tüm benliğimi sarıyor.
Senmişsin gibi sıcacık okşuyor bedenimi.
Sonra yüreğimin derinlerine doğru işliyor tüm sevgini...

Buralardan gideli beş gün oldu...
Ardınsıra yağan karlar hala dinmedi.
Sen kokuyor diye yastığına sarılıp uyuyorum...
Gece zor bitiyor, ardından yine sensiz bir sabaha uyanıyorum.
Her gözümü açışımda beni okşayan ellerini arıyorum.
Sana dokunmak, sıcaklığına sığınmak istiyorum,
Ellerim bir boşluğa düşüyor,
Korkuyorum...
Buz gibi oluyor bedenim...

Mum yavaş yavaş tükenmeye başladı.
Alevi sanki can çekişmenin acısıyla sağa sola yalpalanıyor...
Ve son ışıltılarını etrafa sunuyor.
Birden yüreğimi bir korku kaplıyor,
Birazdan sönecek! ..
Onunla birlikte sanki sen de gideceksin...

Çok büyük bir telaşın içindeyim şimdi.
İçimde devleşen sessiz çığlıkları susturamıyorum.
Hüzün saçan bakışlarımla haykırıyorum;
Gitmesin, bitmesin alevin! ..
Eğer sönersen bir daha o ateşi yakamam...

Ne olur yüreğimi sensiz bırakma...