Yine gece yarısı, yalnızlığın soğuk nefesi,
Saatler vuruyor, sensizliğin sessiz sesi.
Kaçıncı gecenin karanlığı bu, ayrılığın izi?
Kaç gün oldu, kalkamadım o mezar gibi yerden,
Gecenin zifiri karanlığında, yıldızlar kaybolmuş,
Beyaz bulutlar, siyah bir kefene dolanmış.
Sen ardına bakmadan koşarken, ayrılığın yoluna,
Gökyüzü ağlıyordu sessizce, bu acımasız sona.
Tüm umutlarım, hayallerim, birer birer yıkıldı,
Beni gecenin karanlığına, yokluğun boşluğuna hapsettin.
Hani söz vermiştik, ölüm ayırana dek, demiştik?
Sen sözünü tuttun, beni öldürdün, sessizce gittin.
Kayıt Tarihi : 19.8.2024 18:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sana umut verip sen karanlığa terk edip gitmesi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!