Korkusuz sanırdım kendimi.. Oysa yanılmışım..
Çocukluk öğretilerine sığınarak sevdiklerime dört elle sarılıp, kaybetmeyi göze alamazmışım, en çok bundan korkarmışım, yeni anlıyorum..
Gözüme sokarcasına hoyrat, dikenli sözlere maruz bırakan, üstelik sevgili değil, ucuz hayatların nesneleriyle bırakıldığımda korkusuzca savunduğum kimliğim, kaybetmekle ödedi hayatım dediğini.. Hayat neydi diye soruyorum şimdi sessizliğinde çam kokularının..
Yıllarla biriktirdiğim değerlerim, inançlarım şimdi üç beş kuruş satılıyor, gözyaşı bile yok karşılığında..
Meğer ben yalanlara dirençli büyütülmemişim..
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Şimdi yaktım, yıktım, savurdum bildiklerimi..
Kaybettim tüm değerlerimi..
Ama yalanı kazandım..
Evet işte bak başardın, beni de herkes yaptın…!okunasi bir anlatim bu duygu ve düsünceleriniz!tebrikler...
http://www.antoloji.com/yakup_icik
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta