Bir zamanlar…
Hülya ile hakikat arasında
Kılı kıpırdamayan bir insan
Çekingen ve yalnız her an
Ne bakışları var aslında
Unutur gördüklerini zaman zaman
Sevildikçe artan duygularını içine atan
İçinde biriktirdiği duygulardan geriye kalan
Ne paslanmış ne kor olmuş kalbine
Ne de geleceğe püsküren ateşin içinde
Kendine bir yer ayırsa bakiye gidende
Hatıraları gömülü kalır fanide
Zamana sayı saymayı öğretecek bir devirde
Düşünceleri oluyor herkes için bir hedef
Hâkim olup hüküm verecek her kesrete
Meskenet bir adam için olacak insanlar telef
Akıl saadet ki hayatın çıkarımlarını yapanlar var
Cehil inancıyla nefsine körü körüne bağlananlar var
Zamanın vehimlerinden uzak doğan masum bir ruh gibi
Savrulmuş tohumlardan çiçek açmayı bekleyenler var
Heyhat, bak! Olduysan bu hayatta zalim
Senin emrini dinleyecek kim
Akıl var izan var.
01.07.2014
Atabey AydıKayıt Tarihi : 23.7.2015 16:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!