Bencilliği Biz Kırsak Şiiri - Kasım Kobakçı

Bu düzen, o eski tastır,
Kimi tok, kimisi açtır,
Adaleti soran, kaçtır,
Bu tası devirip kırsak.
*
Gaflet. bir uykudur derin,
Etkisi, candan da serin,
Hiç sözü yoktur ki yerin,
Bu uykuyu bölüp kırsak.
*
Zulüm, bir kara duvardır,
Gölgesi, yurda zarardır,
Mazlumun ahı karardır,
Bu duvarı yıkıp kırsak.
*
Göz yumma, haksız olana,
Batarsın sonra yalana,
Güvenme gücü salana,
Tuzakları bozup kırsak.
*
Korkudur, paslı kelepçe,
Dilinde olur gerekçe,
Suskunluk sinsi dilekçe,
O kilidi açıp kırsak.
*
Gurur bir yüksek dağ imiş,
Sanırsın cennet bağ imiş,
Aslında kör bir ağ imiş,
Ağı parçalayıp yırtsak.
*
Bu yolun çilesi bitmez,
Namert sözünü işitmez,
Yiğit geri adım atmaz,
Eğriyi doğrultup kırsak.
*
Gönül bir geniş ovadır,
Her derdin orda kovadır,
Sevgi en güçlü yuvadır,
Kin putunu ezip kırsak.
*
Ozani der ki, olma taş,
Arkadaşınla ol yoldaş,
Zalimle eyle bir savaş,
Olmaktır marifet kırsak.
*
Hep bana demek bu illet,
Esir olmuş buna millet,
Gerekmez başka bir zillet,
Bu bencilliği biz kırsak.