Bazen oyun karanlıklara, alıp gidiyordu bizi.
Sürüklüyordu, eve geç dönüş yollarına.
Koşuyordum, hayatı sobelemek için.
Ama her defasında da yakalanıyordum
Görünmez insanlara.
Seviyordum, sobeleniyordum.
Ağlarken bile sobelendiğim oldu.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta