Ben yine dönecem Azerbaycana (Mə n ...

“TÜRK sözünden qorxan geda”

Qeribedir şakerin:
Türk sözünü eşitcek derhal omba durursan.
Bacarsan, hemin sözün düz gözünden vurursan.
Qardaşım oğlu –Türkel,
Doğma kendim de –Türkan.
Şeirimde görsen, derhal pozub qaralayırsan.
Ya Merdekan yazırsan,
Ya Şüvelan yazırsan, teki Türkan olmasın.
Dodaqaltı mirtdanıb, söylenib xısın-xısın
Bezen aşkar deyirsen:
-Qardaş, “Türkan” olmasın.
Yox, “qardaş”sözünü sen götür geri, ey geda!
Sözden qorxan herifden qardaş olmaz dünyada
ne yaxına, ne yada.
Bu dünyada növbenöv qorxaqlar görmüşem men:
Oddan, sudan, denizden, ilandan qorxan da var.
Ancaq sözden qorxanı dünyada gören hanı?
-Yox, bu adi söz deyil. Türk sözüdür, ay canım!
Sus, tanıdım men seni, vicdanı çoxdan susan!
Otuz yeddinci ilin lap dibinin xıltısan.
Sen neçenci ildensen?
Qırxıncıdan? Ne ferqi?
Hele heç doğulmamış qorxuludur qorxaqlar.
Bütün cinayetlerde qorxağın barmağı var.
Senin kimilerini süpürmesek cahandan,
İnan, bir de qayıdar belke o qırğın, o qan.
Sene xitab etmeyi ar bilsem de özüme,
Gerek davam eleyim başladığım sözüme.
Dinle: her halda senden beş-altı yaş böyüyem.
Erzin en böyük çayı Nile benzeyen Türkem.
Azerbaycan Türküyem, bu soyun şah budağı,
Neçe-neçe eranın köksümdedir qaynağı.
Erzin buz laylarını eriden qüdret menem.
Daş dövrünü yaşayan tunc... ... ... . . ,
Demir dövründe polad eriden hikmet menem.
Avropanı oyatdı Attilanın qılıncı
O qılıncı Füzuli qelemine çeviren
Cüret, leyaqet menem.
Raketlerin anası arabanı keşf eden,
Ne qeder uluslara: yunanlara, ruslara,
Tunquslara, lehlere, almanlara, çexlere
Min-min sözü bexş eden beşer atası Türkem!
Qulaq as, ey eqli kem:
Menden başlanır tarix.
Tarix qeder qocaman, tarix qeder müdrikem.
Türkem, neçe millete öz qanımı vermişem.
Denizler betnimdedir, ümmanımı vermişem.
Get dolan Kamçatkanı, Alyaskaya gedib çat.
Amerikaya kemend at, orda rişem var menim.
Dillerini araşdır,
Öz doğmaca balamdır qedim hindular menim.
Men cığır yox, tarixin kehkeşan tek yoluyam.
Dede Qorqud, Alpamış, Manasam, Koroğluyam.
Şeirin, elmin, rübabın ilk bahar nesimiyem.
Türküstanda Feraqi, İraqda Nesimiyem.
Bir qanadın Nevai, o biri Yunus Emre.
Öyren, hansı meqamda endim semadan yere.
Neçe millerin saçı ellerimde darandı.
Iohan, İvan sözleri
Bizim “Xan”dan yarandı.
Uluq-Oleq qardaşdır, bes Uğur-İqor nece?
Bunlar ne tapmacadır, ne ovsun, ne bilmece.
Volqa-İrtış, Yenisey, Qızılirmaq- qollarım.
Erzin şah damarıdır menim döyüş yollarım.
Yox, bigane qalmadım ne xeyre, ne şere.
Men “Çelovek” sözünü bexş eledim beşere.
Sinirlenme boş yere,
Türke qarşı tuşlanmış casuslar görmüşem men.
Bulanlıqken durulmuş.
Öyrenerken ayılıb özü Türke vurulmuş.
Türkem.
Birce heyatım yetmiş deniz yelkenim.
Sen get anandan öyren kimden qazanmış seni.


Xelil Rza ULUTÜRK