Ben Yankısı Şiiri - Sinan Bayram

Kimdir bu “ben” — ses mi, sessizlik mi?
Bir aynaya bakarım, gözlerim geri bakar,
Ama hangimiz kimdir orada?
Bakan mıyım ben, yoksa bakışın kendisi mi?

“Ben” derim — bir kelime, bir soluk,
Ama o anda bin ben susar içimde.
Her biri başka bir yüz, başka bir an,
Ve ben, hiçbiri değil, belki hepsi birden.

Zaman beni taşır, ama ben zamanı taşırım,
Bir düşünceye sığınırım — o da beni sığınak sanır.
“Ben” bir geçittir belki,
Varlığın kendi sesini dinlediği yer.

Bazen yok olurum bir sessizliğin içinde,
Bazen taşarım evrenin her yerine.
Kendimi bulduğum her an,
Bir başka “ben” kaybolur derinlerde.

Belki “ben”, hiç bitmeyen bir sorudur:
Cevap olmaya direnen bir yankı.
Ve belki, en gerçek hâlim
Kendimi sorduğum o sessiz anda saklıdır.

Sinan Bayram