Ben Ve Siz Şiiri - Şerafettin Kaya

Susuz bir derede yüzme öğrenen çocuğun
Çırpınmalarınadır suskun duruşum
oysa ağzımdan nehirler akar
ve denizlerle buluşurum...

Büyük şehirlerin küçük meydanlarında
tek başına
sessiz bir kavgaya tutuşurum
her yanımda pankartlar
hiç kimse görmez
polis tutuklamaz...

Bir aşkın buğusunda savrulurum
dağılır giderim okunaksız sözleriyle
ve artık ruhum
kiralık bir yalnızlıktır
ki yalnızlık fırsatçıdır
şeytan gibi açar kollarını
ve bir kapan gibi kapatır onu kendine...

Hemen yanımdan yalan geçer
eli ayağı düzgün ve mutlu
ağzında eğri sigarasıyla.

Karanlığıma bir mum yakar durgunluğum...

Eski çoraplarımın içine sakladığım
yorgunluklarım
geriye çağırıyor beni.
Döndüremez artık hiç kimse
benim dünyamı
günümü bölemez ikiye.
Ben ne zaman coşarım
o zaman doğar güneş.
Işık gözlerime düşmedikçe
kalbim atmadıkça
karanlıktayım.

Sydney'de bir aşkın dudaklarından
kayan bir yıldız
düşüyor avuçlarıma
ki ben;
aseksüel bir meşe ağacının gölgesinde
güneşe üşüyorum...