Durup baktığımda geri kalan hayatıma,
Kimsenin beni anlamayacağını öğrenicektim.
Ve kendime itiraf edemediğim gerçekleri,
İçten içe nefes aldığım her an tekrar edicektim.
Kapımda duranlar, içeride kalanlar ve pencereden seslenen herkes bana yalan söyleyeceklerdi.
Fakat ben doğruları duyana kadar bekleyecektim,
üstelik en büyük yalan bana aitken.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta