Gönül bin yol aşıp, sona yanaştı
Hatta ondan öte, sonu da aştı
Gönlümün deryası, aşk ile taştı
Semâda ben varım, yeryüzünde ben !
Bütün karanlıkta, gece içinde
Şafak zamanında, bülbül dilinde
Âşık içindeyim, gönül ilinde
Gönülde ben varım, âşıklarda ben !
Akan bir gemiydim, sonunda durdum
Mânâ denizinden, kıyıya vurdum
Bir yanan ateştim, yanıp tutuştum
Mânâda ben varım, derinlerde ben !
I
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Devamını Oku
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta