Ben Sustum Şiiri - Aysude Gül

Yorğunluk çöktü bedene gece olunca
Kağıt kaleme küstü sensiz kalınca
Gönül denilen sızı sevdaya düşünce
Karamsarlık gölge gibi çökünce
Yürek ağlar, nağme inler, ben sustum

Usul usul gün akşama dönüyor
Bir bir evlerdeki ışıklar sönüyor
Gece olmuş, gözüme uyku girmiyor
Kafamı türlü düşünce sarıyor
Karlar düşer, sazım durur, ben sustum

Yürek sana yanmış, her gün iniler
Dil söylemez olmuş, çıkmaz sözcükler
Hasret düştü gözlerimde hüzünler
Tek tek tükendi gitti tüm kelimeler
Yıldız kaydı, rüya bitti, ben sustum

Gidişin zamansız, sözün faydasız
Gözlerimde kaldı son bakış, adsız
Kapanmaz yaralar, düşler anlamsız
Umut üşür, sabahlar ışıksız
Kader yazdı, hayal kaldı, ben sustum

Ömrüm düştü zamansız ayrılığa
Geceler sığmaz oldu bu yalnızlığa
Bir ses, bir nefes ararım boşluğa
Ecel bile çare değil çaresizliğe
Sessizlik konuştu, ben sustum