Ben sokak çocuğu
ben hayattan kovulan bir fidan
ben yalnız kendi düşlerinde kahraman
yatağım kuytular
duşum yağmurdur benim
yoktur dişlerimden başka tırnak makasım
nasıldır soğuk kış gecelerinde mısır patlatmak
ütülü giysiler nasıl değer tene
yemek nasıl seçilir bilmem
akşam olup da yanınca evlerin ışıkları
kapattım mı gözlerimi soğuğa ve karanlığa
camların buğusundan dalar girerim içerilere
en sevdiğim yemekleri pişirmiştir annem
tokluk sonrası sokulup sıcağına
uzanırım dizine
uyurum
sahip olduğum tek bolluk
salgısıdır burnumun
bir de, bir de soğuk
ve hepsinden önemlisi
başımı rüzgarlar okşar sadece
ellerimde acılı bir tarih vardır
eksilmeyen bir çığlık gözlerimde
birbiri ardına saklanan sokaklarda
oynarken saklambaç oyunumu polisle
Ben sokak çocuğu
ben hayattan kovulan bir fidan
ben yalnız kendi düşlerinde kahraman
Kayıt Tarihi : 3.7.2005 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suna Doğanay
duyarlılığınızdan dolayı sizi tebrik ediyorum.sokak çocuklarını topluma kazandırma ve onları işlendirme açısından karınca kararınca bir şeyler yapmaya çalışan biri olarak, ayrıca orman kuran ve korumaya çalışan biri olarak da..evet aynı onlar da sizin dediğiniz gibi ormandaki fidan neyse, onlarda aynı..biz sıcak evlerinde ,yemek seçenler..zannetmeyelim ki onlardan sorumlu değiliz. bu dünyada onlardan sorumluyuız..öbür dünyada da yine biz onlardan hesaba çekileceğiz.! ben buna inanıyorum.selam ve sevgi dileklerimle.. her şey sizin o temiz kalbinize göre olsun..kenan mim eryiğit
TÜM YORUMLAR (2)