Ben Şiire Tutundum Şiiri - Saffet Çakır

Bazen insan hayata küser
başı önüne düşer
öksüz bir çocuk gibi oturur bir köşede
eli yüzünde...
sonra bir şeylere tutunmaya çalışır
dev aynası hayatın gölgesinde.

Ben insanlardan öte bir çiçeğe tutundum
belki bir kuşun içli ötüşüne
belki bir ırmağın akışına
dolunayın bakışına
ve güneşin yakışına tutundum.
Kısaca kalemimin ucuyla şiire tutundum
aşka sevgiye tutundum
Seni de bilmiyorum sevgili...