Ben sadece seninle uyanıyorum..

‎"Ben Sadece Seninle Uyuyorum"
‎
‎Belki hiçbir resmî evrakta yokuz.
‎Belki adlarımız hiç yan yana anılmayacak…
‎Bil ki,
‎Ben her gece sana sarılarak uyuyorum.
‎Yastığımda adın var,
‎Yorganımda yokluğun.
Her sabah,
‎Gözlerimi seninle açıyorum…
‎Sen yoksun.
‎
‎Uyanmak diyorum ben ona..
‎İşte en çok orada acıyor insanın içi.
‎Çünkü rüyada biraz sen oluyor,
‎Uyanınca bir ömür sensiz kalınıyor.
‎Ben seni her sabah kaybediyorum,
‎her gece yeniden buluyorum…
‎Uykusuzluğumun adı sen,
‎Sabah mahmurluğumun nedeni sen...
‎
‎hangi kavuşma bu kadar uzun sürer ?
‎Ben seni bir ömrün bekleyeni gibi bekliyorum,
‎Dakikalar değil, yıllar geçiyor içimden.
‎Kimseler bilmez…
‎Ben susuyorum içimde kıyametler konuşuyor.
‎Adını anmıyorum,
‎velhasıl her nefesimde sen varsın.
‎
‎Sensiz geçen her gün,
‎Yaşanmamış bir ömür gibi.
‎nefes alıyorum evet,
hiçbirini seninle çekmediğim için,
‎Ciğerim eksik kalıyor.
‎İçim eksik.
‎Ben eksik
‎
‎Sana hiç dokunamadım,
‎tenimde hep senin izlerin var gibi.
‎Hiç konuşmadık belki,
her gece içimde uzun uzun seninle dertleştim.
‎Seninle güldüm,
‎Seninle sustum,
‎Seninle öldüm .....
‎
‎Bu aşkın şahitleri yok.
‎Kimse inanmaz,
‎Kimse bilmez…
‎Yüzümde seninle uyanmanın hüznü,
‎Gözümde seninle uyuyamamanın yorgunluğu var.
‎
‎Her gece dua ederken dudaklarım titriyor:
‎"Allah'ım, onu alma benden,
‎
‎İşte böyle…
‎Kavuşamıyorum, evet.
‎ben seni hep içimde yaşatıyorum.
‎Sen bir ömür gelmeyecek olsan da,
‎Ben bir ömür seni bekliyorum...