Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
İnsan sevdiğini en güzel şekilde tahayyül edermiş.Görünen ve hayal örtüştüğünde bunun adı mutluluk olur sanırım.Samimi ve içten mısralardı...saygılar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta