Ben, sendeyim…
Bir sevdanın
Yazılmamış son harfiyim kitaplarda,
Satır aralarında saklıdır yorgunluğum…
Tarih düşmedim sayfalara,
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Ben, sendeyim…Mesafe dediğin ne ki? ”
harikaydı karıka
Yazmayayım dedim.. Ama durmadı yüreğim.. Affınıza sığınarak.....
”Söz verdim kendime kadın” dedi…”Bundan böyle özlersem, namerdim seni…Aldım koynuma sesini…Rüzgara kattım sıcak nefesini…
Sahi bu kadar güçlü müsün? Ama neden? Hayat hep vazgeçmek, ertelemek midir düşleri?
Sonra... Herşeyi Boşverip aşkı yaşamakta ne kötülük var ki? Keşke kurtarabilsek dünyayı da, vazgeçebilsek düşlerimizden...
Satırlarınızı okurken öylece aktı gözyaşlarım, durduramadım. Bu sebeple sorgulamalarım...
Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta