Ben Sana Sormam Şiiri - Gönül Kütük

Ben Sana Sormam Seni Severken

Ben sana sormam seni severken,
dualarım alevlerle yükselirken semaya,
koyarım aşkımı gönül keseme,
çöllerde gezinen mecnuna dönerim.
Tohumlar fışkırır kır çiçeği kirpiklerinden,
Çöl kuraklığında ben, yine sana yeşillenirim.

Ben sana sormam seni severken,
bembeyaz bir gülücük belirir yüzümde.
Ses geçirmez kulaklarım, sen geçirir sadece.
Saçlarından uçar gül kuşlarım.
Hepsi ayrı bir sevda cenneti kurar ikimize.

Ben sana sormam seni severken,
çünkü sormaya cesaretim yok.
Ya “sevme” dersen?
Ya alırsan sevgini benden?
Ayazda çırılçıplak kalır bütün hislerim.

Sen kapat gözlerini,
ben kısık gözlerine saklayayım
bütün aşk sözcüklerini.
Günahlarımı yatırıp gül suyuna,
tüm sevaplarımla tutunayım sana.
Aşkının saflığıyla yıkansın kalbim.

Ben sana sormam seni severken.
Saçlarından öperken tenime karışır,
iğde çiçeklerinin kokusu.

Bahtımı kurşunlarım sen yoksan,
kapıda bekletirim kar mevsimini.
Evdeyken duymam zilin sesini,
sen içimdeysen,
dışarıda bekleyen kimsem yok demektir.

Ben sana sormam seni severken.
Sorsam belki veda katarsın cümlene.
Hangi cevapla gelsen,
titreyerek dinlerim sözlerinin bitmesini.

Ben sana sormam,
kendime sormadan yandığım sevdayı.
Diyelim ki seversin…
Alışık değilim,
değilim, korkarım sevilmekten.

Sevmiyorsan da,
ben hâlâ o sorusuz yağmurun altında,
seni severken beklerim.
Ben sana sormam…
Sormam seni severken.
SEVERİM sadece.