ilk yaprağın düşüşünü buğulu camından gördüm penceremin
Martıların ağıtları daha da dengesizleşti bu akşam
ilk kelimelerini söylemeye başladı ilk baharın çocuğu
Ve son baharında olduğunu bilen bir kelebeğe tutundu parmaklarım
Narinliğini kaybederken doğa ana,
Gözlerime uçuşan tüylerinin ahengi serçelerin
Nefesimi tutuyorum belki de..
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta