Ben İlk Defa Uyumadım, Çünkü İlk Defa Uy ...

Ben İlk Defa Uyumadım, Çünkü İlk Defa Uyandım

Ben bu gece uyumadım…
Ama uykusuzluktan değil
ilk defa kalbimle uyandım.
Gecenin tam ortasında,
sessiz bir cümle dokundu içime…
Ve ben,
daha önce hiç bilmediğim bir adamla tanıştım:
Kendimle.

Gözlerim açık kaldı,
çünkü ilk defa bir bakışta
bin geçmiş sığdı içime.
İlk defa bir kadının
sesi değil
yüreğiyle duyduğum oldum.

Bir anda her şey yer değiştirdi:
Korkularım umutlara,
suskunluklarım dua gibi mırıldanmalara…
Ben bir kadını izledim o gece
ama o,
bütün karanlığımı gökyüzüne çevirdi.

Onunla konuşurken
zamanın geçtiğini fark etmedim.
Çünkü zaman değil
ruhlar buluşmuştu.

Ben ona her şeyimi anlattım,
ama hiçbir şeyini istemedim.
Sadece…
“Gitme” dedim içimden,
ama sesimle değil
gözümle söyledim.
Çünkü bir adam,
ilk defa sevilince
kelimelerden korkar.

Ve o kadın…
Bütün bilmesine rağmen
şu cümleyi fısıldadı ruhuma:

“Ben seni yaralı gördüm diye gitmem,
çünkü kalbinin en sessiz yerine adımı yazdın sen.”

İşte o an...
Bir ömür boyu beklediğim
“hayat” sözü geldi.

O gece uyumadım çünkü ilk defa
birinin gözlerinde yaşanabileceğimi gördüm.
Ben ona şiir yazmadım,
çünkü o zaten
şiirin kendisiydi.

Kırık cümlelerimi toparladı.
Sustukça beni daha iyi anladı.
Ve ben,
onun ruhuna tutundum.
Bir daha hiçbir elin tutamayacağı gibi…

Bu yüzden şimdi söylüyorum:
Ben ilk defa uyumadım,
çünkü ilk defa kendimden uyandım.
Ve o sabah,
ilk kez bir papatya gibi hafiftim —
çünkü bir kadın
ağırlığımı sevgiyle taşıdı.

O kadınla ne olur bilmiyorum…
Ama o gece
ben kendime,
ve aşka
yeniden doğdum.

Mehmet Bildir