Ben Cezir'leri de Severim.

Akdeniz’in Okyanus tan ayrılışı gibi........ çizgi nin iki yanında
ikiye bölünüyor ve bir türlü bütünleşemiyor değil mi yüreğin?
Birinden bir diğerine geçirmeyi asla beceremediğin
O bir tek damla içindeki kristal zerrenin
hasretiyle; yok olurken, mercan kümelerim
bütün kıymetli batıkları çamurla örtüyorsa derinlerim
Suçlusu ben değilim.

Eğer,
ıstırabını duyabilseydin İncisini kaybeden istiridyelerin
neden çığlık atıp kabuk kararttığını da anlayabilirdin midyelerin.
Madem ki,saçını ıslatmaya bile yetmeyecekti nefesin
o halde,bu derin sularda işin ne senin?
keşke, Deniz Kızı öyküleriyle bulanmadan önce düşüncelerin
rehberlik etmeleri için yunuslarıma tutunabilseydi ellerin.
Şimdi....... gittikçe kaybolurken ufuk çizgin
kayalıkların da... tek tek sönecek olan fenerlerin
Suçlusu ben değilim.

Cebeli Tarık ta ki o görünmeyen ve aşılamaz perdede
Bir ömrü tüketmeye
Zar tutuyorsa elin... yani.. buysa niyetin...beni düşünme hiç
bütün okyanusları gözlerime koyar.... usulca giderim.
Gelişim med di ya...olsun.... ben cezir'leri de severim.
Bir sabah kalktığında;
kıyılarını tuza bulamış olursa köpüklerim.
ve kumsalda terkedilmiş haldeyse küreklerin
O sabah; kararacak olan göklerin
Suçlusu ben değilim.

13/06/2004 çamlıca..23.40