Herkes kendini cilalar, süsler, parlatır.
Ben öyle değilim.
Kusurum da benden,
Kahkaham da, öfkem de.
Hayat,
Yamuk yumuk çizilmiş bir defterse,
Benim satırlarım da öyle işte:
Eğri büğrü... ama gerçek.
Yanlışım da bana yakışır,
Doğrum da.
Kimseye hesap vermem,
Kendime bile.
Yolda düşerim,
Kalkarım,
Tozumu silerim,
Devam ederim.
Bir gün kahve gibi acı,
Bir gün rakı gibi yanık,
Bir gün çocuk gibi safım.
Her halimle ben,
Her yanımla gerçek.
Kırarım da,
Toplarım da.
Kalbimden süzerim hayatı,
Beynime değil.
Çünkü yaşamak dediğin,
Biraz delilik ister.
Seviyorsam dibine kadar,
Küsüyorsam sonuna kadar.
Ben buyum işte,
Kusursuz olmaya hiç niyetim yok!
Bir gülüşüm yeter dünyaya,
Bir sövüşüm de…
Hayat beni böyle yazmış,
Ben de böyle sevmişim kendimi.
Varsa derdin, al git kapıdan,
Ben kimseye eyvallah etmem.
Kahrolsun sahte maskeler!
Ya seversin beni böyle,
Ya da çekip gidersin!
28 Ağustos 2025 / Perşembe / Bartın
Halil KumcuKayıt Tarihi : 28.8.2025 06:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Kusur insana yakışır, maske ise yalana." "Kapten süzülen hayat, akıldan geçen hesaptan değerlidir." "Kendi defterini yamuk da olsa sen yaz, başkasının satırına sığma."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!