Ben Buyum Şiiri - Kasım Kobakçı

Kaderci sayılmam,
Yazgı dendiğinde,
Dururum orada.
Önce nefes alırım,
Sonra adımı koyarım,
Varlığım özümden,
Daha önce gelir,
Bunu bilirim.
*
Özcü bakışa uzağım,
Doğmadan biçilmez,
Benim kaftanım.
Hiçbir tasarımcı,
Çizmemiştir şemamı.
Boşlukta sallanır,
Kendi ayaklarım.
Tutunacak dalı,
Kendim yaparım.
*
Sürüye dahil olamam,
Biz dediklerinde,
Kaybolup gitmem.
Kalabalığın sıcaklığı,
Ürpertir tenimi,
Yalnızlığın o soğuk,
Ve keskin yüzünü,
Tercih ederim,
Tek başınayım.
*
Tanrısal avuntu aramam,
Gökyüzü dilsiz,
Evren sağırdır.
Yukarıdan bir işaret,
Beklemek hatadır.
Tuvali boyayan,
Yalnızca benim fırçam.
Renkleri seçen,
Benim kararım.
*
Tutsak değilim zincirlere,
Asıl lanet özgürlükte.
Sırtımda taşırım,
Seçim yapmanın yükünü.
Kaçış yoktur buradan,
Mahkumum hür olmaya.
Her saniye yeniden,
Yaratılmaya.
*
Hiççi değilim, sanılanın aksine,
Anlamsızlık denizinde,
Yüzsem de derinde.
Kendi manamı,
Kendim inşa ederim.
Yokluktan varlık,
Çıkarmaktır işim.
Umudun hamurunu,
Ben yoğururum.
*
Uyumsuzluktan kaçmam,
Dünya susar, ben sorarım.
Akıl sır ermez buna,
Bu çelişkiyi kucaklarım.
Sisyphos misali,
Taşımı sırtlarım.
Tepeden düşse de,
Yine başlarım.
*
Kendimi kandırmam asla,
Maskeler arkasına,
Saklanmam korkuyla.
Neysem o olmayı,
Seçerim inatla.
Rol yapmadan yaşamak,
En zorudur oysa.
Samimiyet ister,
Her bir adımda.
*
Düşünmek yetmez bana,
Eylem gerek varoluşa.
Durarak olunmaz,
Yürüyerek varılır,
Yaptığım kadarımdır,
Aslında kimliğim.
Sözcükler uçar gider,
İzlerim kalır.
*
Başkalarının bakışı dondurur,
Beni nesne yapmaya,
Kalkışır durur.
Oysa ben, bir özneyim,
Kendi hikayemde.
Yargılayan gözlerin,
Hapsine girmem.
Cehennem onlardır,
Ben izin vermem.
*
Geçmiş, taşlaşmış bir yığın,
Gelecek ise sisli,
Bulanık bir ova.
Şimdiyim ben sadece,
Şu anki tasarı.
Kendimi ileriye,
Fırlatırım hızla.
Dünü değiştiremem,
Yarın muamma.
*
Sorumluluktan kaçamam,
Attığım her adımda,
Tüm insanlığı bağlarım,
Tek başıma olsam da.
Örnek olur yaşantım,
Yükü ağırdır bunun.
Omuzlarım çöker,
Ama kaçmam.
*
Ölümü unutarak yaşamam,
Sonluluk gerçeğiyle,
Yüzleşirim her an,
Bitiş çizgisi var diye.
Değerlidir koşu,
Sınır çizilince.
Anlam başlar ancak,
Bilinçli bir son,
Işık yakacak.
*
Bulantı duymaktan korkmam,
Bu baş dönmesi,
Benim kanıtım.
Uçurumun kenarındaki,
O tehlikeli dansım.
Varlığın yoğunluğu,
Çarpar yüzüme.
Hissederim yaşadığımı,
İliklerimde.
*
Tamamlanmış bir eser değilim,
Sürekli oluş halindeyim,
Nokta konana dek.
Virgüllerle ilerlerim,
Tanımlanamam ben.
Bitersem eğer,
İşte o zaman,
Belki söylerim,
Ben buyum diye.