Ben Ayrılığı Gördüm Şiiri - Kasım Kobakçı

Ağır bir metalden,
Bükülmez bir harften,
Ben ayrılığı gördüm.
Tuna kederli,
Tuna suskun,
Ocak kurbanıyım ben,
Pagan ölüm fısıltısında.
Ve senin yerine.
Koynumda hüzünle yaşarım,
Koynumda zulmet,
Dört yanımda, ihanetle yaşarım,
Bu kafeste.
Sensiz kaç asır, geçti bilemiyorum,
Mahpus mağduruyum,
Ay ışığı, doğmuyor hücreme,
Düşler, sensiz yeşermiyor.
Sağımda kayıp,
Solumda yıkımla, bu kafeste yaşarım.
Ben Ocak kurbanıyım,
Mahkumlar gördüm,
Hainler gördüm,
Ben ayrılığı gördüm.
*
Yabancı bir dilden,
Bilinmedik bir sesten,
Ben ayrılığı duydum.
Dicle hüzünlü,
Dicle dilsiz,
Ekim mağduruyum ben,
Siyah ölüm çemberinde.
Ve senin yerine,
Koynumda kederle yaşarım,
Koynumda zillet,
Dört yanımda, terk edilmişlikle yaşarım,
Bu zindanda.
Sensiz, kaç yıl geçti bilemiyorum,
Sürgün mağduruyum,
Işık düşmüyor hücreme,
Hayaller, sensiz yeşermiyor.
Sağımda kayıp,
Solumda yıkımla, bu zindanda yaşarım.
Ben Ekim mağduruyum,
Sürgünler gördüm,
Mahkumlar gördüm,
Ben ayrılığı duydum.