Çocukken de yapayalnızdım ben.
Kargalara taş atardım öfkemden,
yalnız çocukluğumun
kisesizliğine,
Babasızlığına.
Kasırgalar kopardı yüreğimde
neden benzemiyorum kimseye
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta