Buğulu anlamlı, nereden geldiği belli olmayan, belirsiz cümleler dolmuş aklıma. Bazen yazmak istiyorum o kadar çok yazmak, çok çok yazmak. İnanın yazarken hissediyorum yazılanları.
Göremiyorum olanları, olayları, yapılanları, yaşana bilinenleri. Astigmat yaşıyorum hayatı. Belli belirsiz. Ha var ha yok. Sanayilerde yağ kokularını soluyorum, nefes almaya takatin kalmadığı bir oksijen yığınağında yaşam savaşı veriyorum. Yazdıklarımı görüyorum. Çizgiler belli belirsiz netlik yok, boğuluyorum renksizlikten.
Bazen aşklar yaşıyor Âdemoğlu bazı tatları tadıyor bazen ama bazen. Hep bulunacakmış gibi geliyor sonsuz gülücük. Burgu burgu, kıvrımlı gönüllerde kıvrılacak durum yok. Azınlık geldiğimiz dünyaya çoğunlukla çoklu gitmeyi istiyor Âdemoğlu.
Depresyondaymışım doktorum öyle diyor, depreşe yaşıyorum hayatı, geceleri uykusuzluğumun sırt ağrılarımın sebebi buymuş. Depresyondayım.
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta