Bellek Labirenti Şiiri - Önder Karaçay

Pusarık bir zamanda
Kılavuzunu yitirmiş bir geminin
Seyrine dalan yığınların
Bir dalga boyu ötesindeyiz

Bellek bu
Getirip önümüze koyuyor

İtki, ivme ve hatırlayış

İçimizde bükümlenip duran;
Düğüm, kördüğüm, kargaşa/karmaşa,
Açmaz, kopuş, dönen fırıldaklar,
… ve kopan bağlar

Bu örüntüyü adlandıracağız
Günleri gecelere, geceleri güne
Erdirdiğimiz zamanlar da

Bu mayalanma gerçekleşene kadar
Devinimlere döndüreceğiz yüzümüzü

Yaşamak başka
Hatırlamak başka

Zamanın bir kertesinde nefes alabilsek
Yolumuzu çizebileceğiz

Algı kanalları
Farkında olunmayan bir yere çöreklenmiş

Gittikçe anlamsızlaşıyor şikayetler

Arada saplanıp kalmışlık
Günümüzün aylasında varlığını sürdürüyor

‘Ben’ ve ‘ötekinin’ sanrılı yolculuğu
Doğanın vazgeçilmezliğinin kuralı

Düş yurdundan dil yurduna dönmeden
Bellek kanaması durdurulamayacak

Labirenti henüz çizilmemiş beyinler
Sürekli mankurtlaştırılıyor

Önder Karaçay