Belen Yaylası Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Şu Belen Yaylası'nın gördüğü en güzel kızdın sen,
Sen geçerken yoldan,
O yol başka yol olurdu.
Konuşurdu yol,
Bir renk basardı ortalığı,
Kafasını kuma gömerdi kuğular, ceylanlar.
Şu Belen Yaylası'nın
Ortasından esen o serin rüzgar sendin,
Ve benim bağrım hiç bu kadar savrulmamıştı.
Geç sen yoldan, şu Belen seni bilir,
Beni bilir,
Seni de benim bilir...
Ben öyle öğrettim.
Şu Belen Yaylası'nın gördüğü en güzel kızdın sen,
Ve benim gibi bir virane şairin en güzel rüyasısın.
Şu yol var ya,
Sen geçme bu yoldan bence.
Ne yolun, ne de benim uyku girmiyor gözlerimize geçtiğin gün.
Şu Belen Yaylası orman kokar,
İçim sen,
Elimde bir bardak çay,
Orman manzarasında,
Resmederim seni bütün ağaçlara,
Ağaçlar yaprak dökmez olur.
Mevsim hep bahar.
Farzedelim bütün kahvelerde
Eskilerden dilimde bir şarkı,
Benim yüreğimde aşk.
Bu yayla daha serin olmalıydı sanki
Artık pek bir sıcak.
Şu Belen Yaylası'nın gördüğü en güzel kızsın sen,
Ben sana aşık bir şair...

Mine Yılmaz Sevinç
16 Haziran 2023
22:36