Bektaş Irmağı Şiiri - Levent Topludal

Bugün bayram günüdür, hissedelim erenler;
Şeytanı kör kuyuya hapsedelim erenler.
Tuz-ekmek hakkı için bahsedelim erenler

Melâmet halkasını boynuna takanlardan,
Yetmiş iki millete bir gözle bakanlardan.

Gelin karşılayalım: Hem yârı, hem ağyârı;
Dört kapıyı açan da “eyvallah” anahtarı.
Alın, bu anahtarla söndürün yedi nârı

Benliği kırk makamda bununla yıkanlardan;
Yetmiş iki millete bir gözle bakanlardan.

Konuşunca “Hak” söyler, kimseyi ta’nlamazlar;
İncitmezler, yıkmazlar, toprağı kanlamazlar;
Düşmanlık kitabını okumaz, anlamazlar;

Kimseye zarar gelmez Yesi’den çıkanlardan;
Yetmiş iki millete bir gözle bakanlardan.

Cihana hayat veren “kâmil insan” güneşi,
İnsanı insan yapan kalpte iman güneşi.
Görün nasıl doğarmış ilim irfan güneşi

Gittikleri her yerde bir ışık yakanlardan,
Yetmiş iki millete bir gözle bakanlardan.

Hayber’in gözü yolda, almaya “Er” istiyor;
Aşk Düldül’ü koşmaya altın eyer istiyor;
Gönül, aralarında şuncacık yer istiyor

Muhammed bahçesinde Haydar’ca kokanlardan;
Yetmiş iki millete bir gözle bakanlardan.

Uluların katından onay çıkar belki de,
Şehrimizden bir yapı saray çıkar belki de,
Kırkların meclisine aday çıkar belki de

Şol dergâhta cem olan bacılardan, canlardan;
Yetmiş iki millete bir gözle bakanlardan.

Çalap aşkıyla sızmış ayyaş ırmağıdır bu;
“İnsanı sevin.” diyen kardaş ırmağıdır bu;
Mansur, Yunus, Mevlânâ, Bektaş ırmağıdır bu.

Varalım feyz almaya bin yıldır akanlardan;
Yetmiş iki millete bir gözle bakanlardan.

(27 Mayıs 2000)