-I-
Sevmiyorum seni ey yoksul tin! Ey bugüne
Taşıdığım ölü güvercinleri geçmişin!
Bırakın yakamı aydınlık günler, süzülüp
Geçin o buğulu aynadan, tanımayın beni.
Ben ki cana yakın bir yalnızlığın izini
Sürdüm, kuştum, sedirdim, avluya açılan o
Kapı; kendime kapandım! Dön yüzünü bana,
Ey hergünkü ikilem, ey kendini bilmenin
Güzel çarmıhı, inanamam artık, ne sona
Ne başlangıca. Bir gün kalır benden, kalırsa...
-II-
Ey unutuş! Yunduğum ırmaktın sen, günler
Geceler önce. Ovayı gökle toplardım,
Çarpardım, bölerdim sonra, iki kez iki
Sendin, sana tamamlardım dilsiz aşkları,
Ölümleri; çıplak ve uzaktın, unuttum!
Yeniden başlamanın esrikliğiydi O!
Alkoldün gövdemde dolaşan, sokakları
Yürümüş bir yüz gibi, güzeldin. Çoktun, bir kandil
Gibi, titrek ve yalnızdın. Anımsıyorum! Bir kadeh
Kırıldı -ne güzel! - gecenin kıyısında.
Kayıt Tarihi : 2.9.2002 04:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!