Beklenen Sevgili Şiiri - Emel Cengiz

Yüreğimdeki sevda fırtınalarımın ateşleyicisi
Baharım, ilkbaharım, yanılgım, yangınım
Gözlerinin renginde, konuşmasında takılı kaldığım
Aşk dolu gökyüzümün rengarenk gökkuşağı
Yanındayken hasretini yaşadığım
Yokluğunla kahrolsam da, alışacağım..
Bir şarkı söyledin zamansız, bilmediğim..
Sevmeyi öğreteceğim demiştin; acıyı ezberlettin
Aldatıcı baharlarına kaptırdım kendimi, çiçekledim
Gün saydırdın, yol gözlettin, çılgıncasına özlettin
Bekledim!
Gözlediğim yollara düşmedin..
Herkes geldi, gelmeyen tek sendin..
Oysa istediğimdin..
Gitme kal, beni sev, yalnız benim ol dedin..
Gelmeyendin..
Bu nasıl bir bilmecedir kahretsin!
Bir türlü çözemedim..
Gecelerce mey oldun masamda, sigaram gibi dudaklarımda
Düşlerim oldun, hayallerini kurdum, gözlerini aradım önce..
Binlerce çocuk ruhunda oyun oynuyor bence
Büyütememişsin gerçek benliğini
Olamamışsın kendince
Bir öylesin, bir böyle, çözemedim gerçekte..
Söyle, ben mi yanlışım, sen mi?
Söylesene, hata nerede?
Bir tek ruhunu istemiştim, bedenini değil..
Sıcaklığını, ilgini, gözlerini sevmiştim
Gönül sayfamda sana yer vermiştim..
Sana söylemiştim aşk şarkılarını, duyarak hissederek
Ya beni çılgınca sev, ya da tüketmeden terket
Dağ gibi özlemin büyüyor yüreğimde
Gönlümde sakladım sır gibi, söylemedim kimseye
Çılgınca kıskandım..
O duyguları ilk seninle yaşadım..
Paylaşamadım
Kin duydum seni saran bedenlere..
Yalnız benim olmanı istedim
Senden öncesi yok, sonrası da olmayacak dedim..
Şımartıp, aşk sarhoşluğu bekledim
Yücelttim!
Bence hiçbirini haketmedin
Sen tükenirken, beni de yavaş yavaş tükettin
Sevdayı koşulsuz, yasaksız yaşamak varken..
Yanlış mekanlarda arandın..
Sevgi vahalarım kururken, hep havanı aldın
Emeksiz, sevgisiz bedenlerle kendini boş yere aldattın
Tertemiz, berrak bir pınarı, düşünmeden, hovardaca harcadın
Duygusuz, ruhsuz, bencilce davrandın
İşte zamanı geldi;
Sevgi karneni eline aldın
Başaramadın.. üzgünüm
Bu kez gerçekten SINIFTA KALDIN..