Bekledim Şiiri - Nazime Dedeoğlu

Bir sandalye bıraktılar denizin
ortasına,
Otur dediler, bekle.
Bekledim...
Dalgalar geçti, fırtınalar dindi,
Gökyüzü karardı, yeniden
aydınlandı.
Etten kandan soyundum,
zaman kemiklerine işledi,
Ama gitmedim.
Çünkü beklemek,
Bazen gitmekten daha ağırdır.
Ufukta bir ışık aradım,
Ne bir gemi belirdi,
Ne bir ses dokundu kulaklarıma.
Sadece suyun sonsuz şarkısı
Ve sabrın çürüyen gölgesi,
Şimdi hâlâ burdayım,
Koltuk değnekleriyle dalgalar,
Ömrüm çoktan bitti ama
Bekleyişim hâlâ sürüyor.