Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Gözlerine bakmış isem razın olmadan,
Ellerinden tutmuş isem razın olmadan,
Zülfüne gül takmış isem razın olmadan,
Çek silahı vur beni, vur beni beni.

Bahçenizde gül ağacı açtı gülleri,

Geldi güz ayları, hava soğudu,
Börtü becük, yılan çiyan uyudu,
Yüreğimde dost hasreti büyüdü,
Bizim kiraz çiçek açtı bu sene.

Göçmen kuşlar göç yolunda göçünde,

Bahar gibisin ya gülün açmamış,
Sende kadersizsin bizim kız gibi.
Hayat seni vurmuş gönlün geçmemiş;
Sende kadersizsin bizim kız gibi.

Daha genceciksin, kıpır kıpırsın,

Hani soracaktın ya, halimi hatırımı,
Hani bilecektin ya, kadrimi kıymetimi,
Hani verecektin ya, gönlünün servetini,
Yüzündeki tebessüm, sahtemiydi bi tanem?

Yüreğim hep yanıyor, yokluğun alev san ki,

Sen gideli susuz kaldı yüreğim,
Yanar yanar söndüremem bir türlü.
Terk eğledi gitti benim meleğim;
Gayri geri döndüremem bir türlü.

Divanedir gönlüm arzular seni,

Sensizlik yurduna misafir oldum,
Bir yaz yaktı beni bir de ilkbahar.
Çileyle yoğrulup derdinen doldum;
Bir yaz yaktı beni bir de ilkbahar.

Resmine baktıkça gözlerim dolar,

Merhamet eğledim, kalbin kırmadım,
Seviyorum dedin, yüz mü vermedim,
Açmış bahçenizde gülün dermedim,
İhanet edişin bunun için mi.

Hayale çevirdin gerçek mazimi,

Yine yoksun yüreğimde sevdiğim,
Çağırdım gelmedin, gecelerime.
Kaderimde yazılısın sanırdım;
Çağırdım gelmedin, gecelerime.

Ağlıyor gözlerim, ağlatma diye,

Hem anandan babandan hem de bacından,
Hem gözünden hem burnunun ucundan,
Başında tuttuğun altın tacından,
Seni senden bile çok seviyorum.

Yufka yüreğini selvi boyunu,

Boşuna suçlama gelip geçeni,
Kimin kime borcu vardır bilinmez.
Aşk yüzünden süzülen göz yaşları;
Olur olmaz mendil ile silinmez.

Bir ölçülür fakir ile zengini,