Kocaelide doğdum. Ankarada yaşıyorum.
Ruhumla yazarım, bir tek sen anlarsın.
Gönlümü açarım, bir tek sen duyarsın.
Senelerimi sana adardım ama,
Ruhuma yakın ve bir hayli uzaksın.
Kimsesiz gözlerin beni bilmez ama,
Yalnız gönlüm masivada kan ağlarken,
Vuslat için ölene dek bekleyemem.
Biçare gönlümü yaralar sarmışken,
Gönlüme çareyi senden bekleyemem.
Her gece mecnun ruhum arşa çıkarken,
Bırakın! Biraz sessizce ağlayayım!
Dört duvar arasında ve karanlıkta,
Kendimi dar ağacına taşıyayım.
Gerek yok ruhumu sıkmanıza.
Ağlayayım sel gibi, dostlar takılsın.
Kimsesizlik var şu mahzun gönlümde.
Kökleri aşar, göklere çıkardım!
Bir dildâr bile yasakken gözlerime,
Yalnızlığımın karanlığına muhtaç kaldım.
Sensizlikte yokluğuna sarıldım.
Boynu bükük üç beş karanfili koparayım.
Bahçemden eksik olsun gül yüzün.
Bıraktığın derin yaradan sızlanmayayım.
İsterse bitmesin gönülde hüzün.
Ses seda yok yâr, gönül sensiz içimde.
Kara toprağın altında benim cânım,
Sizinle kendimi yalnız hissederim.
Yağarken üstüme acı gözyaşlarım,
Sizden yıllar süren bir sükût dilerim.
Bana hasretsen, huzur gibi geleyim.
Bütün yalnızlığını yükle üstüme,
Yüküne, hasretinden dayanayım.
Eğer kan dolu yaşlarım düşerse,
Minik bir buse kondur iki çeşmime.
Soğuk mezarına kimse uğramazsa,
Sensiz geçen her gecem kabus olurdu.
Huzurla aşka daldığım düşlerde sen varsın.
Omuzlarımda sırlarım, yürüyorum sana doğru.
İnsanların göremediği sırlarımda sen varsın.
Sensiz ağlamaklı gözlerime cesaret anardım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!