Yordun beni hayat yordun
Narınla yakıp kavurdun
Külümü yele savurdun
Bırak artık düş yakamdan
Gidilecek yol kalmadı
Meftun oldum yar ben, ela gözüne
Şu gönül bahçene yol bulamadım
Hasret kaldım yar yar o mah yüzüne
Yandım alev alev kül olamadım
Gel artık narınla yandırma beni
Nedir bu sitemin nedir bu kinin
Tek suçum sevmekti ey hilal kaşlım
Nedir çektirdiğin yok mudur dinin
Tek suçum sevmekti ey hilal kaşlım
Yeter artık yeter melül bakışlım
Vadettiler güneşi boğdular karanlığa
Çaldılar sevdamızı yok oldu vuslatımız
Ruhsuz sevgisiz kaldı bak sen şu insanlığa
Yitirdik insanlığı sözde insan adımız
Yaşarsın sürgünü kendi içinde
Çektiğin her nefes ıstırap dolu
Yaşarsın bir dertle doğan her günde
Labirentli yaşam yok çıkış yolu
Sapladın okunu, şu sol yanıma
Başladı gönlümde, derin bir sızı
Can suyu oldun sen, inan canıma
Sen sahilin asi,l sevimli kızı
Kapatmıştım çoktan, gönül kapımı
Kalabalık içinde yapayalnız biriyim
Sağlayamadım uyum çıkar odaklarıyla
Yok maddeye tamahım ben bir gönül eriyim
Olmaz benim bir işim ne köşkle ne sarayla
Yumuşacıktır kalbim olsa da dilim sivri
Dokunmayın bana yüreğim ezik
Harcadım ömrümü bir vefasıza
Yazık boşa geçen ömrüme yazık
Seven bir Gönül’e olur mu ceza
Yaşattı gurbeti kendi içimde
Ne zühdün var nede takva
Gezinirsin batıl yolda
Olamazsın sen kul hakka
Ararsın iz atıl yolda
Düşmüyor dilinde gıybet
Bırak sana vuran vursun
Senin de bir Allah'ın var
İncitmesin değen kurşun
Mevla’m olsun sana tek yar
Dünya fani ölüm gerçek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!