Bebeğimin Annesi Şiiri - Yılmaz Bekaroğlu

Kuruyan yüreğime suyu taşıyan sevdiğim,
Şimdi hayat verdin bedenime.
Kalbim, kalbimiz atıyor — dinle,
Dinle, ellerinde can bulduğum,
Bebeğimin annesi.

Bir mucize gibisin, nefesin bile şifa,
Her gülüşünle başlar yeni bir sabah.
Gözlerin dokunur karanlığıma,
Ve ben yeniden doğarım bakışlarında.

Kelimeler yetersiz kalır seni anlatmaya,
Çünkü sen, cümlenin değil, duanın karşılığısın.
Adını söylerken bile ürperir kalbim,
Çünkü adınla başlar hayatın anlamı.

Bebeğimizin ilk ağlayışıyla anladım,
Sevgi sadece bir kelime değilmiş.
Senin ellerinde filizlenen bir ömür,
Benim yüreğimde kök salmış cennetmiş.

Gece olunca sessizce sana bakarım,
Uyurken bile huzur saçarsın odama.
Bir dua olur her nefesin bana,
Ve ben o duayla uyurum sabaha.

Bir anne oldun, ama benim de annemsin şimdi,
Yorgunluğuma merhem, ömrüme anlam.
Seninle tamamlandım, eksilmedim hiç,
Seninle var oldum, seninle insandım.

Bir gün saçların ağarsa bile,
Ben seni yine böyle seveceğim.
Çünkü yaş değil, kalp yazar sevgiyi,
Ve bizimkisi ebedî bir hikâyedir.

Ne zaman baksam sana, şükrederim,
Rabbim seni yazmış kaderime.
Sen hem sevgilim, hem nefesim,
Hem de bebeğimin annesi — ömrümün duası.