Be Arkadaş Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Yılları denize atılan taşlar gibi seke ledik
Ağaç rüzgârla eğilmesi gibi dertle eğildik
Kimi zaman güldük ağladık dönüp bakmadık
Saçlarımıza dökülünce dağların karları yakındık

Kulağımızı tırmalayan sözleri duymadık
Sevgi öfke ile kendi hamurumuzu yorulduk
Ellilerimizdeki gözlerimiz altındaki izleri unuttuk
Dünün defterini açıp hesap yapmayı bıraktık

Değiştik başkalaştık hatırlamayı bile beceremedik
Nefis dalgalarıyla oradan oraya savrulduk durduk
Yarının yeşeren filizlerini bugünden kopardık durduk
Sağmak yağmurun altın kaldık medet diyerek ısladık

Gök gürlemesi bir sesle şimşek çakışlı bir gözle başlamıştık
Kah gülüp kak ağladık bazen istemeden küfürler ettik
Birbirimize Sır taş güne yoldaş olmuştuk sarıp sarmamıştık
Biz bu hale nasıl geldik be arkadaş kendimize nasıl yenik düştük