Bazı İnsanlar Şiiri - İbrahim Yılmaz

Bazı insanlar celladına aşıktır
Ne söylersen söyle fayda etmez
Adeta mankurtlaşırlar
Ateşin yakacağını bilirler de
İnadına elini ateşten çekmezler
Hayata bile bile lades derler
Bir vefasız yüzünden
Ömrünü boş yere heba ederler.

Bu dünyada yanlış ata binenler değil
Aklını kullananlar muradına erer
Murat Noel ağacı değil ki süsüne kanalım
Ortada inkar edilemez bir gerçek varken
Hala mazini cayır cayır yakan
O derin acıların peşinden koşar insan
'kişinin aynası işidir, lafına bakılmaz'
Demiş atalarımız
Ama basiret kapanınca
Feraset olmayınca
Şeytan devreye nefsimizi sokuyor
Kin, nefret ve intikam duyguları
Aklımızı ve beynimize hükmediyor
İşte o zaman
Akıl ve mantık devre dışı kalıyor
İnsan farkında olmadan
Kendini bir uçurumun kenarında buluyor
En yakın dostlarının telkinlerini bile duymuyor
Hatta bazı dostlarını düşman görmeye başlıyor
İşte o zaman onun için felaket günleri başlıyor.

En zor insanlar;
Vicdanının ve kalbinin sesini duymayanlardır
Aslında mantığı konuyu çoktan kapattığı halde
Nefsinin intikam ve kininin esiri olunca insan
İşte orada hatalar yapmaya başlıyor
Ne kendini görür gözleri
Ne de aklını ve kalbini dinler hisleri
Gecesi gündüzüne karışır
Alabildiğine karamsarlaşır
Eski defterleri karıştırır
Hal bu ki yeni sevdalar
Yeni aşklar
Yeni başlangıçlar vardır
İşte bu gerçeği anladığı gün
Aslında onu yeni bir dünya kucaklayacaktır.

Kalıba koysan düzgün durmaz aşkın fiyakası
Kendini perişan etsen geri getirmez yaftası
Aşk öyle bir derttir ki insanı harcar cefası
Ancak çıkarsız sevende bulur yüreğin sefayı.

Çoğu zaman aşk bir ıstıraptır, yoktur inan şifası
Aşk seveni Mısıra sultan eder, eğer varsa vefası
Senin gönül bahçende ne gül kalmış ne de bülbül
Hal bu ki aşka akan Billur bir nehirdir hazanda Eylül.

temmuz 2024