Bazı İnsanlar Şiiri - Atlas Kaya

Bazı insanların yürekleri büyüktür kendilerinden,
Gülüşlerinde saklarlar geçmişinden emanetleri...
Elmastan tılsımdır gözyaşları; paylaşmazlar!
Kan davası gibidir sevgileri; geçmez-bitmez...
Kopmadan, bir bütün durmanın o zorlu metaneti,
Taşınır iliklerinde, derinliklerinde...
Misyoner duruşları üfürülmüş gibidir kulaklarına,
doğuşlarıyla gelir-gitmez...

Bazı insanların yürekleri ağırdır çektiklerinden,
Kaç gizli kainat saklıdır kim bilir o gönüllerde?
Kaç kez kirlenmiştir iyi niyetleri?
Kaç dost kazığında yıkanmıştır az zamanlı derelerde?
Çok sevilirler de, neden buruk olur sevgileri?
Siyah kadar sert, gri kadar muamma, beyaz kadar yok!
İzleri vardır gizlerinden çok,
Altın mihenkler bırakmışlardır gerilerde...

Bazı insanların değeri büyüktür hissetiğinden,
Varlığı bile yeter, hayatında taşımak şereftir.
İsmini sıcak bir tebessümle hatırlarsın.
Belki yanında olur belki olmaz,
Belki sarılırsın, belki ulaşamaz,
Ama eksiltmez çoğaltırsın hep...
Çünkü bilirsin kirli ruhların adi mevcudiyetleri sarmıştır her yanı,
Onun bu kadar temiz kalmışken kanı,
Aramazsın başka sebep...
Seversin pamuk şekeri kadar...
Belki dillendiremezsin çekindiğinden...
Bazı insanlar çoktur onların bildiğinden,
Bir şiir yazdırırlar bir akşam,
Bakarken resimlerinden...