Bayraklı Güzel Tepe Vahşeti

BAYRAKLI GÜZEL TEPEDE VAHŞET

Güzeltepe'de Bir Destan

Bayraklı'da bir yamaç, adı Güzeltepe,

Çorak gönüllere umut, kurak toprağa neşe.

Ellerimizle diktik, fideler sıra sıra,

Yeşersin diye toprağı, can verelim, can sıra.

Uzaktan, ta sağdan, bir su yolu açtık,

Damla damla sevgiyle, toprağa can taşıdık.

Her fidan bir umuttu, her damla bir nefes,

Sessizce büyüyen bir orman, her biri bir heves.

Ama insanlık, bazen o kadar kör ki,

Gördüler bu güzelliği, içleri kinle dolu ki.

Çaldılar suyu, büküp çevirdiler kendilerine,

Bıraktılar fideleri, ölüme ve kedere.

Günler, aylar geçti, mücadele bitmedi,

Kazanana dek durmadık, umutlar dinmedi.

Suyu geri getirdik, aktı yine şarıl şarıl,

Döndü canlar yurduna, duyuldu bir şen şakır.

Sanma ki bitti vahşet, acılar dinmedi yine,

Bu sefer baltayı vurdular, ateşi saldılar bine.

Yaktılar ağaçları, canilerin eliyle,

Yanan bir orman, çığlıklar duyulur her yeliyle.

Simsiyah küller, karardı Güzeltepe'nin alnı,

Öyle bir vahşet ki, anlatılmaz bunun acısı, bunun anlamı.

Yürekler dağlandı, gözler sel oldu,

Bu nasıl bir kin, bu nasıl bir zorba oldu?

Şimdi rüzgar eser, fısıldar külleriyle,

Unutma der, o canilerin kara yüreğiyle.

Ama biz unutmayız, yeniden dikeriz,

Ta ki bir orman, ta ki bir umut, yeşerir.

Duyguların şairi Ömer TURAL