İsminin A’sından Z’sine kuşandım
Sağlam bir cephaneye sahibim
İki de savaş stratejisi
Aç kapıyı
Kendimi kurtarmaya geliyorum
Susturuyor dilimi
Yeniliğe acıyorum gözümü
Hafıza kaybından ölü anılar
Hangi acıya, mutluluğa varsam
Ensemde
İnce ses
İnsan ömrü boyunca bi benlik arayışında olurmuş ibrahim hayatta konuşmaktan başka işlevi olduğunu düşünmediğim dedem söylemişti bunu bana. Bende o günden sonra kendimi çok aradım okulda iki çarpı iki de, türkçe'nin gizli öznesinde, ingilizce what is your name de aradım ama bulamadım. Sabahları önlüğümü giyip okula giderken çöpte bi şeyler arayan adam kendisini arıyor sandım bi süre, taa ki akşam üzeri tüm çocuklar top oynarken çöpleri karıştırdığımda annem beni döve döve eve götürene kadar. O zaman anladım ki çöpleri karıştıran adam yanlış yoldaydı, kendini bulamayacaktı üstelik annesinin gelip kendisini dövmesi an meselesiydi. Ertesi gün yanına sokulup ''abi kendini böyle bulamazsın, gel bizimle top oyna, istersen sadece forvette de durabilirsin'' dedim, sadece güldü...
Ve ondan sonra da doğru olanın gülmek olduğunu sandım, babam öldü güldüm, sıra arkadaşım başka okula kaydını aldırdı güldüm, 5. Sınıfta ilk defa Gizem'e aşık oldum seni seviyorum dedim, beni öğretmene şikayet ettiğinde güldüm, bir gün annem bilmediğim bi nedenden karşımda ağlıyordu ben yine oturup gülüyordum, herkes benim deli olduğumu düşünmeye başladı ve üstelik böyle hiç bir yere varamıyordum o gün gülmeyi de bıraktım...
Gülmenin de yanlış yol olduğunu söylemeye çıktım çöpleri karıştıran adama ama ne o gün ne de onu beklediğim 2-3 ay boyunca bi daha göremedim. Belki de kaybolmuştur diye düşündüm, öyle televizyon programlarında aranıp bulunacak cinsten bi kayboluştan bahsetmiyorum İbrahim, kendini ararken yanlış yollara başvurup kayboluşundan bahsetiyorum..
eski masaya eski giysilerin eski kararlılığın eski adınla da otursan çürümüş meyve kokusundan öte bir şey bırakmaz zaman artık avucumuza.
arsenikle yıkayıp kulaklarını yalan söylemiş sayarsın beraber dinlenen tüm şarkıları.
soluğun aynı kalır yüzün aynı.
ama ağzında bana seslenen harfler ulaşana dek duyulmaz.
mesele değil uzaklık.
alıp atlantik’e gömseler yerin bin yıldır aynı.
Kalbimden aldığım yetkiye dayanarak seni seviyorum
Senle boyuyorum tüm gökyüzümü
Kırk yıldır yanan toprağıma dalgaların vuruyor
Bir Nur gibi beliriyorsun
Önümdeki sis
Göz gözü görmez yalnızlık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!