Batan Güneş Şiiri - Kasım Kobakçı

Özleminle yanıp, çalsın çan sesleri,
    özledim benliğimi,
Kendime sakladım,
    öylesine gölgemi.
Budur uzun deniz bitkilerinin,
    güzel yanı,
Durup dururken alırlar,
    denizden şekillerini.
Oynamazken güz sabahları,
    kol dahi,
Bölünmüş denizdeki,
    görüntüleri,
Saklasınlar bana,
    batan güneşteki, üzüntülü gölgemi.
*
Gel inanıp,
    isteğimin yaktığı güzelliğinle,
Ölç burasıyla güzelliğini,
    büyük büyük.
Taraf başka,
    gündüz çıkan dert başka.
Acil varlıklarını,
    ayrı bir grupta sakla,
Harap et, dondur,
    tüm varlıklarını ayrıca,
Toplayıp düzenle,
    varlıkların tümünü.
Hep yasakmış gibi,
    güneşin batışını, kendine saklama.
*
Ayır varlıkları tek tek,
    tümüyle sandık başında,
Acı ve gerçek aşk,
    hüzündür, ulaşan sonsuzluğa.
Araştırdım yitirdiğim yılları,
    uzunlukları fazla,
Daha çok sevgi şiirleri,
    kaydettirme bana.
Benliğim ise burası,
    batan güneşten gölgeni saklama.