ruhu yalnız kalınca,
unutulmuş bir anahtar gibi insanın;
soğuyormuş buz altında kalmış
kelebek gibi sevdiğinden...
kelimeler boğulur, sesi çıkmaz.
kalem yas tutar hayalinde,
rüyasında görmüş gibi.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.



