Başlarken Şiiri - Hülya Karaaslan

bir zaman kambur dolaştım
bir zaman da cüzzamlı
dökük nakışlı ayindi hamam
kırklandım kurnanın belleğinde
kokular sürünüp yağlandım

geçtim uzun bir adımla körlüğümü
kırıldı yalan altında gülen yüzüm
bağışsız bir aldatıyla yaşlandım

bir Düş'ün Ayvaz'ıydım
iz sürdüm yitik sevdalarda
hülya mabetlerinde
dokunulmamış saatler aradım
ikizim istiridye sularda kesik baş
inci uykusuyla karnındaydım

ölüm yüzümde yaşam
bir yar geçtim bir de ser
yumuşadı aşkın göbek taşında
donuk zihnim
birkaç kuru anıyla ovuldu
omuzlarımdan dökülen yıllar

vurdu yüzüne boşluk
evini bilmeyen ruhumun
şimdi bir kabuk olan yüreğimden
söylerken biliyorum
içnotlardan örülü
yalnız bir kenar süsüyüm
içimden uzağa düşmez gölgem