Başım Duman, Başım Darmaduman

Göğe ay düşer
Fikrime gözlerin
Denize yakamozlar serilir
Göğsüme hasret
Güle düşerken tomurcuk taneler
Kirpiklerimden süzülür nemler
Bir ucu yanık mektup gibi
Esmer bir sancı akar mısralara
Vuslat makamından ezgiler titrer mızrap ucunda
Özlemin dili mevsimi yok ki, ne bilsin
Vakitsiz bir akşamda konar göğsüme böyle
Aya, denize, saza, söze dökülür sitemler
Gelde kirpiklerinde gölgeleneyim
Bu mevsim
Bu hasret bela
Türküler tutuşur dilime vakitsiz
Dağ yangınları gibiyim şimdi
Başım duman, başım darmaduman...