Herkes giderken ısrarla kaldığım şehir
Beni burada tutan, ne hava ne toprak,
Burada tutan bir kağıt bir kalem...
Bir yazı yazılacak kim bilir uzun uzadıya
Bir ömür var yaşanacak kimle nerede bilmem ama ayaklarım gitmiyor senden...
Senden önce ve senden sonrası diye ayrı hayatlar bahşedildiğinde yürümem gerekli yol genişleyecek ve yanımda olacağıni bilerek düşüncelerde bulunmak hiç o kadar göründüğü gibi yalnızlığa boğmuyor...
Aksine içimdeki çocuk kendini bırakmak istercesine bu aralar pek bir kıpır...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta