Gülüşlerim de saklı diyarım,
Söyle hangi rüzgar getirecek
An'ım kara yazgımı..
Sevdasına düşkün toprağım
Söyler durur dil bu aşka ne çare
Hangi hesap bu kadar sessiz bakışın
İnancım hep sana doğru bekleyiş içinde
Geçen zaman içinde, hiç gitmiyorsun içimden…
Her an görüyormuş gibi umutlu gözlerim.
Gözlerim mi daha sevinçli yoksa dudaklarım mı kestiremiyorum.
Mesafeler de yürürken, seni gök gibi içime soluyorum,
Ve yeşilliğime farklı bir mavilik oluyorsun…
Seni hiçbir fotoğraf anlatmaya adem
Yine de her diri için solan yaprak.
Dalları dahi kırılmaya yüz tutmuş,
Dedim ya öyle bir şeydi işte ay gibi.
Belki her şey sen gibi farksız,
Farklılık yok saymaya.
Bir ay karanlığında suçlu olmak,
En sessiz rüzgarı dâhi uyandırır.
Altının değeri yerde ne arar,
Hangi yüze baksam hastalık.
Dudaklar gülümsemeyi unutmuş gibi,
Belki de uykusuzluk, ağaçları düze getirdi.
Bana yardım et, lütfen!
Ben çok gülerken sessiz çığlıklarımı duy...
Ben yaşarken herkes ölüyor gibi..
Bana bir şeyler anlatıyor kalbim,
Bunu durmadan ağlatarak yapıyor.
Sen ki bulutlardan oluşan:
Beni buraya kadar getiren şiir ve sen..
Burdan çıkacağım ve seni de yanıma alacağım..
Şimdi gece vakti sessizlik hakim ama sensizlik değil...
Ve geceye yenilmek üzere kayboluyorım..
Gözlerinden gidiyorum kalbinden değil..
Ne zaman sen gitsen dolu yağmaya başlar,
O inceden saran yağmur, yerini ağırlıklara bırakır...
Yürüdüğün, oturduğun, geçtiğin yerler; yaşar gibi bakan ölüye döner.
Ve mevsim sen kışta gittin diye hep kışta durdu:
Yaz hiç gelmedi.
O sıcaklık kalplerimize hiç uğramadı.
Bir insana sözlerle sarılınabilir mi?
İşte sana sözlerim işte sevgim,
İhtiyacım var gibi adına,
Görmeye gözlerin işitmeye sesin neredeler?
Çıkmaz sokak bu, sana gelsem de yollar bitecek gibi korkum,
Seni görmeden gitmenin fikri aklımda yer aldı,
Artık biliyorum sevda nerede
Acım nereyi kanatıyor
Yüzümde acı kalbimde acının yarası
Buraya ait değilim gibi,
Ait olduğum hiçbir şey kalmamış gibi,
Sen vardın giderken göğsümde
Şiir diye şimdi sana sarılmalı
Ve şair diye senin ellerinden çizmeli en istisna yaşamı
Sen ve ben ikimiz birden çağlasak ve mürekkeplerce her yere şiir diye senin adın yazılsa
Sen çıksan, ben sana gelsem bin kırık kapılardan
Yolculuk var deyip sana kavuşsam.
Kime dert olmalı artık kim sana merhem...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!