Bardağın Dolu Tarafı Şiiri - Zeynep Oruç

Doğmadan önce bir bardak bir de defter tutuşturdular elime,
Kimdi sorgulamadım,
Aldım sakladım en derinime.
Doğduğumdan beri boş sayfalarıma yazılar yazıldı bambaşka ellerden.
Bazıları defterimi çalmak istedi,
Bazıları verdiğim sayfayı aldı parçaladı,
Bazıları güzel şeyler yazıp sonuna noktayı kanımla koydu..
Hepsinin ortak noktası dünyamdan silinmiş olmalarıydı.
Bazıları ise defterim için bana rengarenk kalemler verip bardağımı ödünç istedi,
İnanmak istedim,
Verdim.
Bardağımın parçalanma ihtimaline gözlerimi yumdum,
Hayatımla rus ruleti oynadım birnevi.
Bardağım her geri dönüğünde şansımın yaver gittiğini gördüm.
İçine ışıltılı anılar doluyordu her geri dönüşünde..
Bazen sakarlıktır ki...
Anılarımı döküyordum dikenli yollarımdan sebep
Yine de ayaklarımın dengesizliğine rağmen bardağıma nakış nakış işlenmişler vardı..
Her baktığımda gözlerime mutluluk yaşları bırakırlardı.
Ta ki sevgi arsızlığım yüzünden bardağımı yaban ellere bile emanet edişime kadar...
Kimi alıp aylarca beni nefessiz bıraktı,
Kimi bardağımda acımasız çatlaklarla geri getirdi,
Kimi bardağımı geri vermek için bir uzvumu istedi,
Anılarımı kurtarmak adına kolumdan bacağımdan oldum bu ücra yerde.
Artık geze geze anı çizerlerimi bulacak dermanım kalmamıştı,
Bulunmam gerekliydi..
Karanlık sessiz köşemde acı dolu yerler görmüş bardağımla bekledim,
Bekledim..
Bekledim...
Sonra bir grup tebessüm gördüm
Genç, yaşlı, kadın, erkek..
Küçük ama yoğun duygu dolu bir kafileydi bu.
Gözlerime biraz daha ışık doldu onlar bana yaklaştıkça..
Küçük zindanıma girdiklerinde ellerinde bu sefer anı yerine benim için kollar ve bacaklar vardı,
Biraz mahcup biraz hüzünlü kabul ettim,
Zindanımdan ellerini tutup çıktım.
Koşa oynaya gezdim evreni..
Anılarım da dökülmüyordu
Ama artık bardağımın daha fazla dolmasına da müsaade etmiyordum
Bardağımın dolu tarafı sonsuzluk vadediyordu
Yeni anılara yeni misafirlere yer bırakmamıştım bardağımda
Güzel olmayan günleri es geçip koştum anılarımla hep yarına..